Helena Łuczywo
Helena Łuczywo była aktywną uczestniczką strajków studenckich w 1968.
W PRL zaangażowana w działalność opozycyjną – w 1977 współzakładała i do 1981 redagowała pismo „Robotnik”.W 1981 była redaktor naczelną Agencji Prasowej „Solidarność” i pracowała dla „Daily Telegraph”.
Helena Łuczywo w 1989 była jedną z osób zakładających „Gazetę Wyborczą”, w której objęła stanowisko zastępcy redaktora naczelnego.
Do 2004 była wiceprezesem zarządu Agory. Od 2004 do 2007 de facto pełniła funkcję redaktor naczelnej „Gazety Wyborczej”. W lutym 2009 przeszła na emeryturę]. Była przesłuchiwana jako świadek przed sejmową komisją śledczą zajmującą się tzw. „aferą Rywina”.
W 1989 otrzymała nagrodę Harvard University Niemann Foundation Lyons Award for Conscience and Integrity in Journalism, a w 1986 – Radcliffe’s Bunting Institute Peace Fellowship. W 1999 została wyróżniona Knight International Press Fellowship Award. W 2002 oraz w latach 2004–2005 notowana była na liście najbogatszych Polaków tygodnika „Wprost”.
Jest córką działaczy komunistycznych żydowskiego pochodzenia, Ferdynanda Chabera (1907–2005) i Doroty (Debory) z domu Guter. Rozwiedziona z Witoldem Łuczywą, działaczem opozycji demokratycznej i organizatorem podziemnej poligrafii w czasach PRL-u. Mają córkę Łucję, absolwentkę Wydziału Stosowanych Nauk Społecznych i Resocjalizacji Uniwersytetu Warszawskiego.
Źródło: Wikipedia